Zapraszamy na nabożeństwa z liturgią reformowaną.

Ewangelicko-Reformowane korzenie naszej Parafii

Założony w 1557 ewangelicki zbór (od: „zgromadzenie”) miał na początku charakter ewangelicko-reformowany albo kalwiński. Pierwszym pastorem był Grzegorz Paweł z Brzezin. Członkami zboru była okoliczna szlachta oraz mieszczanie pochodzenia polskiego, szkockiego, francuskiego (Hugenoci), oraz niemieckiego. Dla tych ostatnich w 1558 powołano osobnego kaznodzieję. W 1570 wierni kupili obszerną kamienicę zwaną „Brogiem”, którą przekształcono na budynek kościoła i której istnienie w 1572 król Zygmunt II August potwierdził specjalnym przywilejem. Krakowski zbór liczył wtedy ok.2000-3000 wiernych.

Sfanatyzowane tłumy niszczyły Bróg w 1573 i ostatecznie w 1591. Nabożeństwa ewangelickie przeniesiono dla bezpieczeństwa do okolicznych wiosek, których właścicielami była kalwińska szlachta: Aleksandrowic (Gołuchowscy), Łuczanowic (Żeleńscy) i Wielkanocy (Wielowieyscy). Na mocy postanowień z 1616 i 1636 w skład krakowskiego zboru wchodzili także luteranie, którym zapewniono prawo do wizyt duchownych swego wyznania, gdy to było możliwe. W l. 1636-59 duszpasterzem krakowskich ewangelików był wybitny duchowny, Wojciech Węgierski (1604-1659) autor bezcennej „Kroniki Zboru Ewangelickiego Krakowskiego” i superintendent kalwińskiej Jednoty Małopolskiej.

W 1817 krakowska parafia powróciła w obręby miasta i pierwszym duchownym został wybrany energiczny i ceniony Fryderyk Jakub Ludwik Teichmann (1789-1839). Zbór liczył wtedy 474 wiernych obu konfesji ewangelickich, z liczebną przewagą luteranów. Po wyjeździe ks. Teichmanna do parafii reformowanej w Warszawie, wierni wybrali na duchownego luteranina i odtąd krakowskimi pastorami są luteranie. W XIX i XX w. z zaangażowania na rzecz parafii słynęli reformowani Parys i Jan Maurizio, profesor Franciszek Skobel, Helena Gerhardt oraz Stella Piechnikowa.

W 1920, a więc po 300 latach od unii z 1616 doszło do odwrócenia ról: krakowska parafia stała się częścią Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, ale wiernym reformowanym (ok. 90 osób) zagwarantowano pełnię praw (i jedno miejsce w Kolegium Kościelnym) oraz regularne wizyty duchownych Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP. Te postanowienia kontynuowane są do dziś.

Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP jest członkiem Światowej Wspólnoty Kościołów Reformowanych, liczy ok. 3200 wiernych skupionych w ośmiu parafiach i pięciu aktywnych grupach diasporalnych. 

Serdecznie zapraszamy na nabożeństwa ewangelicko-reformowane w krakowskim zborze!

Źródło: ks. Kazimierz Bem

Porozumienie luterańsko-reformowane

W dniu 22 lutego 2012 r. (Środa Popielcowa) w kościele Św. Trójcy w Warszawie odbyło się nabożeństwo, podczas którego zostało podpisane Porozumienie o wzajemnym dopuszczaniu wiernych do czynnego korzystania z praw i obowiązków wynikających z udziału w życiu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.

Porozumienie określa zasady przynależności ewangelików reformowanych do parafii luterańskich i luteran do parafii ewangelicko-reformowanych. Reguluje ono także kwestie biernego i czynnego prawa wyborczego takich osób do władz parafialnych. Ponadto dokument wskazuje, w jaki sposób parafie, których członkami są wierni bratniego Kościoła, powinny sporządzać sprawozdania roczne.
 
Dokument został podpisany przez zwierzchników obu Kościołów i prezesów ich synodów.
  
Źródło: Biuro Informacyjne Kościoła

Fot. Pixabay